Werk gevonden!!

Het is alweer een tijdje geleden, maar hier ben ik weer! M’n laatste blog eindigde in Bunbury en daar zit ik nu weer! Er is veel gebeurd in de tussentijd, dus ik zal maar eens beginnen…
Helaas bij het Dolphin Discovery Centre geen dolfijnen gespot. Maar die ga ik hier vast nog wel een keer zien! De volgende dag zijn we richting Margaret River gereden in de hoop op werk. Al snel bleek dat er hier niet veel werk was. We zijn de komende dagen alle bedrijven afgegaan om onze cv’s achter te laten. Met een slecht gevoel terug naar het hostel waar we die avond allemaal gezellige mensen zijn tegengekomen. Dat maakt het wel weer goed! De volgende dag zijn we naar Cape Leeuwin geweest. Het meest zuidwestelijke punt van Australië. Verder nog wat rondgereden en mooie dingen gezien.
Daar gingen we dan, op naar een hostel wat in een vroegere vrouwengevangenis is gebouwd in Fremantle. Wat gaaf zeg! Er waren nog wat dingen overgebleven van de gevangenis. En wat is Fremantle leuk! ’s Middags Gumtree, een soort marktplaats onder de Australiërs, afgezocht voor werk. Aardbeien plukken. Ik ben benieuwd! De volgende dag lekker uitgeslapen en over de markt gelopen en de stad verkend. ’s Avonds lekker wezen stappen. Wat is het leuk hier! De volgende ochtend vroeg eruit om eerst een camping te zoeken vlak bij het aardbeienplukken. Dit was nog een hele opgaven. De dichtstbijzijnde camping was een halfuur rijden vanaf het aardbeienplukken. En daar zat ze dan, onze Janet. Wat een schat! Toen we vertelde dat we naar werk zochten gaf ze ons allerlei namen, plekken, adressen en telefoonnummers waar we eventueel werk konden vinden. Maar we zaten een beetje op hete kolen, want we moesten gaan poetsen! Dit waren we tegengekomen op Gumtree en mochten al snel kom. Uiteindelijk de tent snel opgezet en naar het poets adres gereden. Wat raar zeg, kom je ineens bij een vreemde thuis om dat huis te poetsen. Ik werd mee de zolder opgenomen om daar heel z’n collectie van de tweede wereldoorlog te poetsen. Dit was geen straf, maar wel een beetje vreemd. Want wat een bende was het daar, bah bah!
De volgende ochtend moesten we er echt aan geloven, aardbeienplukken. Na een uitleg werden we tussen de aardbeien planten gedropt om opzoek te gaan naar zoveel mogelijk aardbeien. Zaten we dan, met onze knietjes op het zand tussen de aardbeien te wroeten. En dat te bedenken dat het bijna niks verdiend. Nou ja, niet aan denken, gewoon doorgaan. Na dit een paar uur te hebben gedaan moesten we naar binnen om de aardbeien in te pakken. We kwamen in een grote zaal met alleen maar Aziaten. Want inderdaad, die kunnen dit wel snel. Hier moesten we de aardbeien in bakjes gaan proppen. Per bakje verdienden je 16 cent. Wat een ramp. De volgende dag weer met ‘volle’ moed beginnen met aardbeien in doosjes proppen. Nu was het nog erger. We werden behandeld als slaven. Elke keer als je bakje niet goed was ingepakt of wat dan ook, werd je kleur om geroepen en moest je naar voren om te kijken wat je niet goed had gedaan. We zijn ‘m met de pauze gepeerd, uhm, geaardbeid…

Deze dag gebruikt om verder te zoeken en de adressen af te rijden die Janet ons gegeven had. Onze cv’s achtergelaten en hopen op werk! De volgende dag was het heerlijk weer. Een goede dag om aan het strand te liggen. Aan Janet gevraagd waar we naartoe moesten gaan. We kwamen uit op een prachtig bounty strand. Hier heel de dag liggen bakken. Na mezelf wel 5/6 keer te hebben ingesmeerd met factor 50, toch nog verbrand als een malle! De komende dagen als tomaat door het leven…

Maar we kregen goed nieuws, een mailtje van Duckstein Brewery. Een Duits restaurant. Moniek mocht de volgende dag een proef dag maken. Ik mocht de dag erna. Na wat uitleg te hebben gekregen kon ik aan het werk! Het kwam erop neer dat we alleen maar af hoefde te halen en eten te serveren. Mensen bestelde en betaalde aan de bar. Wat makkelijk! Ik mocht na ’n paar uur weer naar huis, omdat het niet druk was. Het weekend erna mochten we met z’n 2e werken. Het was een drukken dag, want het was halloween. Na een dag flink te hebben gewerkt kreeg ik te horen dat ze maar 1 iemand nodig hadden en voor Moniek hadden gekozen. Dit was even klote, maar helaas! Niet teveel over nadenken en op naar het volgende.

Inmiddels waren er 2 meiden die ook mee van Nederland naar Sydney hadden gereisd aangekomen op de camping. Wat gezellig en leuk om ze te zien! Het voelt gelijk als een soort ‘familie’. Omdat het halloween was, hebben we besloten om te gaan stappen in Perth. Met wat schmink op ons gezicht gingen we met z’n 4e op pad! Wat was het weer gezellig! Het leek wel een beetje op carnaval met al die verkleden mensen! De volgende dag moest Moniek werken. Dus ik met de meiden op stap en
opzoek naar werk! Totdat we besefte dat het zondag was. Dus heel de dag Gumtree afgezocht, gemaild en gebeld voor werk. Totdat ik beet had! Een au-pair gezin had gereageerd op mijn bericht of ik ze laat in de middag even wilde bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Wat een enthousiasme! Ik moest m’n cv even doorsturen en telefoonnummers van m’n werk in NL zodat ze even konden checken of ik wel betrouwbaar ben. Nadat ze m’n werk hadden gebeld en m’n cv door hadden gelezen wilde ze graag dat ik zondag al kan komen! Die meiden waren al vertrokken naar Fremantle. Die plaats lag op de route naar het au pair gezin. De volgende ochtend dus vroeg m’n spullen gepakt. Afscheid genomen van Moniek. Een taxi geregeld en op naar de meiden! Die reden namelijk deze dag richting Bunbury, waar het gezin mij zondag op komt halen. Ja, ik heb het weer allemaal goed geregeld!

Het is wel een heel raar idee dat ik er vanaf nu helemaal alleen voor sta. Heel vreemd, maar heb er ontzettend veel zin in!! Ik ben ook heel erg benieuwd naar het gezin. Ik heb ze al wel gezien op Skype en daar zag het er echt heel leuk uit! Ik ga daar oppassen op 2 jongetjes van 3 en 6. Moet het huishouden een beetje doen en woon bij het gezin in. Jullie horen in mijn volgende blog hoe het me allemaal gaat bevallen! Eerst hier nog een paar dagen genieten met die 2 meiden en dan gaat het beginnen…

See you soon!